Herman Hümmels
Home

Dood zijn

Hoe is het als je dood ben? Als je de vraag zo stelt impliceert dit dat er iets is. Maar dat kunnen we niet weten. Van belang is hier het verschil tussen je IK en de rest van je bestaan. Dat je lichaam ten prooi valt aan de entropie, aan het verval, dat is wel duidelijk. In die zin besta je niet meer als je dood bent. Maar hoe is het met je IK? Valt daar iets meer over te zeggen?

In mijn evolutiemodel behoort het IK-en-zijn-Bewustzijn tot het derde evolutieniveau. Dit IK-en-zijn-Bewustzijn staat met zijn ene been in het NU en met het andere in het niet-NU (zie mijn boek 'Zelfhandhaving'). Het niet-NU bestaat uit Verleden en Toekomst.

Kenmerkend voor het het niet-NU is dat het tijdloos is. (Het niet-NU is ook vormloos, in de kwantummechanica en de parapsychologie wordt dit non-lokaal genoemd.) Je kunt je uit je Verleden allerlei dingen herinneren, soms van lang verleden. Het maakt niet uit hoe lang. In het NU haal je moeiteloos en tijdloos, wat je beleeft hebt, naar boven. Je kunt je ook allerlei dingen voornemen om in de Toekomst te gaan doen. Het maakt niet uit of het om de volgende week gaat of om de volgende maand. Tijd speelt in het niet-NU geen rol.

Om welke tijd hebben we het? 'Tijd' kun je zien als behorend tot het NU, zoals massa en energie ook bij het NU horen. Je komt dan uit bij het tijdsbegrip van de klassieke natuurkundigen. Je zou het de 'meetbare klok-tijd' kunnen noemen. Maar in de tweede dimensie, die van de levende wezens, speelt een ander tijdsbegrip. Je zou dit de 'belevingstijd' kunnen noemen: soms duurt een uur veel langer dan in een andere situatie.
In de derde dimensie, die van het IK-en-zijn-Bewustzijn speelt de tijd geen rol, al zijn we ons van zowel de klok-tijd als van de belevingstijd soms bewust.

Tot zover mijn evolutiemodel. Kun je nu zelf een conclusie trekken over hoe het met je IK zal zijn als je dood bent? Volgt je IK-en-zijn-Bewustzijn je lichaam of blijft het bestaan, zoals ook de rest van de werkelijkheid blijft bestaan als je lichaam niet meer bestaat?

Nu weer terug naar mijn evolutiemodel. Je leeft in het NU. Er is ook Verleden en Toekomst. 'Bestaan' wil zeggen: Verleden plus NU plus Toekomst. Het NU verschuift tussen Verleden en Toekomst.
Jij 'ontstond' uit je Potentie: op het moment dat zaad en ei zich verenigden. (Mooi toch, dat uit een Bewuste Wil van twee mensen een nieuw bestaan kan ontstaan? Herken je hierin het dialectiekmodel?) Vóór die vereniging was er Potentie. Zonder Potentie had jij niet kunnen bestaan. Je zou kunnen zeggen dat op het moment van de vereniging zich jouw-Potentie 'afsplitste' van de-Potentie. Wat ontstond er in het niet-NU? Ik noem dat jouw IKgeheugen. Jouw Soortgeheugen en het Fysiekgeheugen bestonden al. En feitelijk je IKgeheugen ook al, in potentie (zie mijn boek 'Zelfhandhaving'). Omdat de tijd in het niet-NU geen rol speelt, bestond ook jouw-Toekomst al op het moment van vereniging, al moet je die in het NU nog wel 'manifesteren'. Je moet je Toekomst nog wel 'vorm' geven.

Je zou uit het voorgaande de conclusie kunnen trekken dat alles dus voorbestemd is. Determinisme. Dit is niet de keuze die ik maak. Het vastleggen – in jouw-Geheugen – van wat je doet, vindt plaats op het moment van het manifesteren, in het-NU. Daar is een aards bestaan voor nodig. Alleen wat in jouw IK-Geheugen wordt opgenomen gaat deel uitmaken van jouw-Verleden, en omdat tijd in het niet-NU niet bestaat, ook van jouw-Toekomst.
Het is altijd al 'bekend' wat jij in vrijheid gaat kiezen, het wordt al 'geweten'. Niet door 'iets' of per se door een god want dan trekken we het begrijpen naar het aardse bestaan toe. Het dood-zijn behoort tot het niet-NU, tot het tijdloze. Als je dood gaat blijft het niet-NU bestaan, evenals je IK-en-zijn-Bewustzijn en jouw-vrije wil. Deze aanname is even plausibel als elke andere.
Omdat er in het niet-NU geen tijdsverloop is, is er ook geen verschil tussen nu en later. Zonder tijdsverloop kan niets bestaan – volgens de aardse wetten van het NU. Maar in het niet-NU gelden die wetten niet. In het niet-NU is er geen jouw-NU. Dit lijkt in overeenstemming met de kwantummechanica. Het kwantumdomein is vorm- en tijdloos totdat er een waarneming (in het-NU) plaatsvindt.
Doodgaan wil zeggen: opgaan in een nieuwe verhouding met het NU, want het niet-NU kan niet bestaan zonder een NU: het-NU blijft gewoon doorgaan.
Dat dit moeilijk te begrijpen is, is een gevolg van de beperking van onze hersenen. Onze hersenen kunnen met 'tijdloosheid', en 'eindeloosheid', maar moeilijk overweg. Sommigen noemen het 'een mysterie'.

Nu is ook duidelijk wat er met jouw IK-en-zijn-bewustzijn gebeurt als je dood gaat. Dat blijft gewoon bestaan. Ik concludeer dat uit mijn beleving van mijn-NU en mijn-Verleden. Mijn-NU beleef ik als mijn-aardse-bestaan. Ik 'leef' alleen in het NU, niet in het Verleden. Mijn-Verleden 'bestaat' niet (aards) in het NU. Maar 'bestaat' wel, want mijn-Verleden, mijn-Nu en mijn-Toekomst vormen een eenheid. Zoals mijn-IK-en-zijn-bewustzijn een eenheid vormt met het-Grote-geheel. "Iets is wat het niet is", zoals tijdens mijn leven ook mijn-Verleden al die tijd bestond, bestaat ook mijn-Toekomst al die tijd.
Er is geen enkele reden om aan te nemen dat mijn-Verleden er niet meer is als ik dood ga. Zo is er ook geen reden om aan te nemen dat mijn-Toekomst stopt, ook niet als ik dood ga. Wat voor mij geldt, geldt ook voor jou, neem ik aan.

Home   Voor reacties: Prikbord filosofie/mensvisie