En nu?
Drie boeken in vier jaar. “Lekker bezig!” Ik houd er niet van om achterom
te kijken, maar toch vraag ik me af wat het nut is geweest. Ook omdat ik
geen zin heb om tijd te steken in promotie. Als je boeken niet promoot, weet niemand van het bestaan af…
Nadenken, creatief zijn, schrijven… Dat zijn de dingen waar ik plezier in
heb. Tegelijkertijd wil ik ook zinvol bezig zijn. Maar wat dat is? Ik heb
geen idee. Begrijp ik wat er gebeurt nu beter? Dat wel, voor mijn gevoel.
Maar of dat zin heeft? Voor-mij wel. Ik heb de boeken gepubliceerd in de
hoop dat anderen er ook iets aan hebben. Maar als niemand ze leest omdat ik
er niet mee de boer op ga…
In elk geval: ik ben lekker bezig geweest. Dat hoop ik nog even vol te
houden. Misschien is dat wel het zinvolst om te doen. Lekker bezig zijn. En volhouden.
Tegelijkertijd denk ik ook dat betekenis hebben voor anderen en bijdragen
leveren aan ‘de maatschappij’ belangrijk is. Ook al weet ik het niet zeker,
maar ik denk dat het daarom draait: betekenis hebben, bijdragen leveren.
Ieder op zijn eigen manier. En dat welbewust doen. Hoe klein het kringetje
ook is waarin je leeft. Dat kringetje kan uit één persoon bestaan, je werk,
een hobby, je eigen bedoeninkje, of iets heel groots, zoals het klimaat of
de groei van de wereldbevolking. Maakt niet uit. Maar het begint bij
jezelf. Er voor jezelf zijn. Alleen dan kun je er ook voor anderen zijn.
Dan hèb je betekenis. Dát ìs zinvol. Maar je kunt er niet voor iedereen
zijn. Dat is onmogelijk. Kiezen is noodzakelijk.
Wat ik in mijn-Verleden deed was vooral reageren op wat ik aantrof. Dat is
niet kiezen. Weliswaar wel met de intentie om er steeds maar weer het beste van maken.
Wat ik vond werd me aangereikt. Mijn ouders. Het zeer besloten gezin. Het
dorp. De oorlog en de periode van wederopbouw. De bedrijfsopleiding bij
Machinefabriek Stork waar ik als loopjongen begon. Mijn werk in de
welzijnssector en het onderwijs. En in mijn vrije tijd periodes waarin ik
schilderde, studeerde, computers bouwde… Na mijn vervroegde pensionering
werd mij de gelegenheid aangereikt om betrokken te zijn bij een project in
Nepal. Dat is nu een zelfstandig functionerend hotel (Sapana Village Lodge)
en een ontwikkelingsproject (SVSI
). – Zie voor de Stukjes die ik toen schreef: Archief en Blog – Ik koos bewust voor mijn vrouw, maar verder… Ik
doorbrak dit reageren vier jaar geleden door te kiezen voor het schrijven
van een boek. Dat zijn er drie geworden. En voor mijn-Toekomst denk ik dat
ik, naast zaken die ik verder nog belangrijker vind, mijn focus zal leggen
op het schrijven van Stukjes, die ik dan op het internet zet.
Welbewust bezig-zijn. Ik besef dat het-bewust-bezig-zijn beperkt is. We
zijn afhankelijk van wat onze lichamelijkheid toelaat. Het meeste van wat
we doen, en zelfs van wat we vinden, doen we op onze automatische piloot,
vanuit onze lagere dimensies. Zoals de hond van mijn dochter dat doet of de
mensapen in Burgers’ Zoo. We zijn als een dwerg die op de schouders van een
reus staat (een uitspraak van Isaac Newton, +/- 1700). Die reus is de
evolutie. We bouwen voort op wat onze voorouders er in het-Verleden van
gemaakt hebben…
Ik kijk vaak zonder iets te zien. Wil de dwerg voldoende zien dan moet hij
wel zijn ogen open houden en ook nog eens de goede kant opkijken. Dat
gebeurt vaak niet. En dan nog: je weet niet wat je niet ziet. En wat je
ziet kun je alleen begrijpen op grond van wat je al weet…
Zinvol bezig-zijn. Is dat iets wat standaard in ons Bouwplan opgenomen is?
In de menselijke natuur ingebakken zit? Zinvol bezig-zijn is betekenis
hebben. Betekenis hebben we, ongewild. Hoe we daar mee omgaan is aan ons.
Dat begint bij bewust kiezen. Ieder voor zich. Stelling nemen. Dat is wat
ons tot mens maakt. Dit kan goed uitpakken, maar ook verkeerd. Afhankelijk
van de keuze die we maken. In elk geval is het niet voldoende als we alleen
onze emoties volgen. We zijn dan goed bezig, maar niet beter dan de andere
levende wezens. Dieren en planten kunnen niet verstandig bezig-zijn. Zinvol
bezig-zijn is: je verstandig gedragen. Je best doen.
Wat ik ontdekt heb is, dat ik, juist door dat schrijven, tot nieuwe
inzichten ben gekomen. Door het schrijven maak ik een bewustwordingsproces
door. Zaken die me voorheen niet interessant leken blijken essentieel te
zijn. Geschiedenis bijvoorbeeld. Het-Verleden is het fundament waarop
voortgebouwd wordt. Ik ben daar nooit op een interessante manier mee
geconfronteerd. Wellicht omdat ik geen middelbare school gevolgd heb. Dit
is mogelijk ook de reden dat ik nooit boeken las. Zeker geen romans. Of
kranten. Dat was iets voor mensen die niets beters te doen hadden.
Pas nadat het boek ‘Bestaan begrijpen’ klaar was ben ik een regelmatige
bezoeker van de bibliotheek geworden. Vooral om te controleren of wat ik
geschreven had geen onzin was. Gelukkig heb ik veel bevestigingen gevonden.
Vaak wel anders geformuleerd, maar toch. Wat me opviel was, dat zo weinig
schrijvers iets oorspronkelijks te melden hebben. De meeste boeken staan
vol met citaten en ideeën van anderen. En beroemde boeken, waarover anderen
schreven, zijn door een ingewikkeld of ouderwets taalgebruik niet te lezen
voor een eenvoudige sterveling. Bij sommige schrijvers had ik de indruk dat
ze juist daardoor beroemd zijn geworden, vooral filosofen… Ik hoor niet tot het groepje mensen dat pretendeert het te begrijpen. Van de andere kant besef
ook ik dat ik achteraf veel van wat ik in mijn boeken geschreven heb weg
had kunnen laten of korter en pregnanter onder woorden had kunnen brengen.
Gelukkig: ik word door mijn partner regelmatig op ouderwets taalgebruik
gewezen…
Sommige delen van mijn boeken zullen misschien onzin zijn, maar ik vond
toen dat ik het moest opschrijven. Mijn schrijven is een voorbeeld van de
noodzaak om bepaalde processen te volgen om bij iets nieuws uit te komen.
Uit onzin kan zin voortkomen: dialectiek; emergentie. Ik ben benieuwd wat
ik al schrijvend nog meer ga ontdekken.
|