Gekken en dwazen
 Gekken en dwazen schrijven hun namen op deuren en glazen. Ik heb lang gedacht dat dit zo was. Ik begreep niet waarom mensen wc-deuren bekrasten, hun initialen in een boom sneden of met een verfspuit muren bespoten.
Biologen zullen het misschien duiden als territoriumgedrag, zoals reuen een boom besproeien. Voor de eigenaren van het bewerkte object gaat het om vandalisme. Voor anderen om rebels of puberaal gedrag.
Het is wel duidelijk dat veel mensen behoefte hebben om hun sporen in openbare ruimtes achter te laten. Het is een goedkope vorm van 'publiceren': een bericht achterlaten voor iedereen die het wil zien, een persoonlijke uiting voor mensen die je niet kent maar die je wel iets wilt zeggen. En in sommige gevallen is het een uiting van protest.
 Reeds in de prehistorie 'krasten' mensen. In grotten zijn tekeningen aangetroffen die zo'n 30.000 jaar geleden gemaakt zijn. Het gebruik van het geschreven woord (schrift) markeert het einde van de prehistorie. De periode 'oudheid' begint dan: het begin van de westerse beschaving. Krassen van woorden is dus beschaafd. Je hoeft niet gek of dwaas te zijn om te schrijven.
Vergis ik me, of zie je tegenwoordig minder 'vandalistische inscripties'? Ik denk dat dit zo is, en ik denk dat de functie die het vroeger had, is overgenomen door internet: blogs, forums, Twitter, Facebook... Je kunt zeggen wat je wilt, taboes bestaan niet. Desnoods verschuil je je achter een onzinnig wachtwoord.
 Iedereen kan tegenwoordig publiceren voor een wereldwijd publiek. Krasblok 'Twitter' voldoet het meest aan de behoefte om kort en snel iets van je te laten horen. Blogs zijn geschikt voor meer uitgebreidere verhalen.
De 'social media' zijn een democratische en niet door overheden en machthebbers te beheersen vorm van berichtgeving. De berichtgeving gaat sneller dan 'verouderde media' als de papieren krant, de radio of televisie. Met bijzondere gevolgen. Denk aan de vliegtuigramp bij Schiphol die via Twitter snel bekend was. Denk ook aan de Arabische lente, die er zonder de social media niet geweest was.
Iedereen die denkt wat te zeggen te hebben heeft een podium. Of de boodschap over komt is echter maar de vraag. Publicatie garandeert geen lezers. Integendeel. Door de grote hoeveelheid is de kans groot dat niemand het leest. Maar misschien is dat voor veel gebruikers ook niet zo belangrijk. Misschien is 'het-uiten-op-zich' al genoeg. Misschien is 'de mogelijkheid' dat het opgepikt wordt voldoende. Je hebt het dan in elk geval gezegd...
Vandaar dat ik stukjes schrijf, en publiceer.
|